Zeitgeist pokret i Venus projekat

[Petrovic]

To su na primer: radnička prava, razvoj sindikata, emancipacija žena, prava dece, zdravstvena i socijalna zaštita, pa i ateizam itd.

Ni spomena liberalizma i njegovog doprinosa tekovinama modernog i slobodnog društva?

Vladavina prava, koncept pravne države, nezavisno sudstvo, sloboda govora, sloboda javnog okupljanja, građansko i civilno društvo, građanske slobode, ljudska prava, pravo na individualizam i privatnost, pravo na vlasništvo, nesputane slobode štampe, okupljanja, slobodne borbe mišljenja, političke slobode, slobodni izbori, višestranačje, načelo podele vlasti, ekonomske slobode, ateizam i jasna odvojenost crkve od države … sve su to tekovine liberalizma i liberalne, slobodarske misli.

Liberalizam vodi svoje poreklo iz prosvetiteljstva; evropskog intelektualnog pokreta 17. i 18. veka. Pokreta koji ističe razum, individualizam i racionalistički pogled na svet umesto tradicije.

Svrha pokreta je bila da preispituje ideje utemeljene na tradiciji i verovanju, i da unapredi i reformiše društvo i znanje kroz naučni metod.

Prema prosvetiteljstvu ljudski razum je jedini kriterijum u saznavanju prirode i uređenju društvenih odnosa. Prosvetiteljstvo je proklamovalo čovekovu ličnu slobodu i građansku jednakost kao najviše vrednosti, zatim pravo čoveka na kritičko mišljenje o religiji i politici i proglasilo razum vrhovnim sudijom u svemu, smatrajući ga osnovnom pokretačkom snagom istorije.

Promovišući naučnu misao, skepticizam i intelektualnu razmenu, prosvetiteljstvo je bila revolucija ljudske misli. Ovaj novi način razmišljanja je da racionalna misao počinje sa jasno navedenim propozicijama, tj. izjavama ili tvrdnjama koja izražavaju nečiji sud ili mišljenje, zatim koristi ispravnu logiku da dođe do zaključaka, potom preispituje te zaključke naspram dokaza i na kraju revidira svoje prvobitne poglede u svetlu dokaza.

Liberalizam (slobodarstvo, slobodoumlje) kao politički pokret zalaže se za poštovanje ljudskih prava i liberalnih stečevina čovečanstva. Kao sistematična i metodična politička misao i praksa razvija se iz prosvetiteljstva 17. i 18. veka, naročito kroz dela Monteskjea (načelo podele vlasti), Rusoa (društveni ugovor) i dr., a politički je uobličen u ustavnim aktima kao što su američka Deklaracija o nezavisnosti (1776.) i francuska Deklaracija o pravima čoveka i građanina (1789.); ovde je već jasno razdvojena crkva od države i regulisana su glavna građanska prava.

Vrlo jednostavna komparativna analiza, kako geografska tako i istorijska, pokazuje da je postojeći zapadnoevropski, severnoamerički ili severnoatlantski društveno-ekonomski model liberalne demokratije i socijalne države (kao proizvoda socijalnog liberalizma) za sada ponajbolje dostignuće ljudskog roda na planu organizacije društva i poretka. To, svakako, nije dosegnuta utopija, jer realno ne treba mešati sa idealnim. To je vrlo nesavršeno društvo, ali nije lišeno evolutivne sposobnosti.

[Petrovic]

Najzad imamo malo ozbiljniji materijal od Venus projekta.



Prevodi se nalaze pod simbolom zubčanika (Subtitles/CC).

U vezi sa spomenutom naukom o ponašanju (science/technology of behavior) u delu intervjua sa Henry Schlingerom vidi:

- Applied behavior analysis (primenjena analiza ponašanja ili primenjena bihejvioralna/bihejvioristička analiza)
- Introduction to Scientific Psychology ( u pdf formatu)

Kratko rečeno, ljudsko ponašanje je isključivo oblikovano učenjem [1] i spoljnim uticajem (okruženjem) [2] koje potkrepljuje ili ne potrkrepljuje određeno ponašanje. Kroz proces učenja i socijalizacije [3] formiraju se stavovi, ponašanja, stiču se navike, oblikuju vrednosti, verovanja itd.

Postoji genetska predispozicija [4] za, na primer, antisocijalno ponašanje [5], ali okruženje, drugim rečima, biosocijalni faktori [6] igraju odlučujuću ulogu u tome hoće li se predispozicija ispoljiti ili ne.

Glosar i reference

1. Učenje je relativno trajna i progresivna promena ličnosti i ponašanja individue nastala kao rezultat prethodne aktivnosti iste, tj. iskustva. Učenjem se stiču navike, motorne veštine, usvajaju se znanja i informacije, društvena pravila i socijalne norme, razvijaju se interesovanja i motivi, formiraju se socijalni stavovi, vrednosti i idelogije, razvijaju se i menjaju osobine ličnosti itd.
Osnovni oblici ili načini po kojima se učenje odvija su klasično uslovljavanje, instrumentalno učenje, učenje po modelu i učenje putem uviđanja. (opširnije na Vikipediji)

2. Okruženje je kompleks spoljašnjih faktora koji deluju na sistem i određuju njegov kurs i oblik postojanja.

3. Agensi socijalizacije su najvažniji činioci koji neposredno utiču na socijalizaciju jedinke u procesu rasta i razvoja. U glavne agense socijalizacije ubrajaju se: porodica, vrtić, škola, grupa vršnjaka, crkva, društvene organizacije i sredstva masovne komunikacije. Oni ne stvaraju sisteme vrednosti, uzore i norme, već ih samo posreduju, prenose na jedinku koja se socijalizuje. (opširnije na Vikipediji)

4. Predispozicije su tendencije ili simptomi koji ukazuju na mogućnost da se razvije određen proces, talenat ili poremećaj, kome doprinose okolnosti u kojima osoba živi, nasleđe i socijalna okolina. (Vikipedija)

5. Antisociajlno ponašanje se odnosi na širok raspon aktivnosti koje odražavaju kršenje društvenih pravila, postupke protiv drugih ili oboje. Ove aktivnosti uključuju raznovrsna ponašanja kao što su laganje, neposlušnost, lenčarenje, bežanje od kuće, korišćenje droga, podmetanje požara, vandalizam, krađa i nasilje nad drugim ljudima.

6. Biosocijalno -- uticaj i interakcija okruženja, bioloških, socijalnih, kulturnih i fizičkih faktora na razvoj i ponašanje ličnosti. (Vikipedija)

Environment has a significant effect on genetic expression. Disadvantaged environments enhance antisocial gene expression, suppress prosocial gene action and prevent the realization of genetic potential.
...
Genes and environments operating in tandem (interacting) were required to produce significant antisocial behavior, while neither was powerful enough to produce it independent of the other. That is, children genetically at risk for antisocial behavior reared in positive family environments did not display antisocial behavior, and children not at genetic risk did not become antisocial in adverse family environments (Kevin M. Beaver and Anthony Walsh. 2011. Biosocial Criminology. Chapter 1 in The Ashgate Research Companion to Biosocial Theories of Crime. 2011. Ashgate).